"ΝΕΟΤΗΣ" του Σάμιουελ Ούλμαν

Χθές το βράδυ έψαχνα να βρώ τις σημειώσεις μου για την "Λογιστική¨από το Heriot-Watt Business school, για την Αλεξάνδρα ώστε να δεί κάποια δείγματα της ύλης... αν αποφασίσει να ξεκινήσει έναν τέτοιο "Μαραθώνιο"....

Και τυχαία έπεσα σε ένα κομμάτο χαρτί μεσα σε κάποιον φάκελο .Ήταν ένα ποίημα στα ελληνικά - και μάλιστα σε καθαρεύουσα. Γραμμένο με γραφομηχανή και διπλωμένο στα τέσσερα, μου το είχε δώσει ο συγχωρεμένος ο παππούς μου αμέσως μετά απο κάποια αποτυχία μου, εκεί γύρω στα 18-19 μου...

Πλέον κάποια - πολλά - χρόνια μετά, μου δόθηκε η ευκαιρία να το ξαναδιαβάσω και ομολογώ ότι το καταλαβαίνω πολύ καλύτερα απ' όταν το πρωτοδιάβασα. (Thanks Alexandra :-) )

Ήταν το αγαπημένο ποιήμα του στρατηγού Ντάγκλας Μακ Άρθρουρ, όταν μετά την λήξη του πολέμου, υπήρξε διοικητής της Ιαπωνίας.

Το έβαλα στο google για να δώ την αγγλική έκδοση, στο πρωτότυπο δηλαδή.
Ήξερα ότι Μακ Αρθουρ το είχε σε μία κορνίζα στο γραφείο του όλο το διάστημα που ήταν στην Ιαπωνία και πλέον - ή μάλλον εξ'αιτίας του - είναι από τα αγαπημένα ποιήματα των Ιαπώνων.

Ορίστε λοιπόν το κείμενο στα Αγγλικά.

YOUTH by Samuel Ullman

Youth is not a time of life; it is a state of mind; it is not a

matter of rosy cheeks, red lips and supple knees; it is a

matter of the will, a quality of the imagination, a vigor of the

emotions; it is the freshness of the deep springs of life.

Youth means a temperamental predominance of courage

over timidity of the appetite, for adventure over the love of

ease. This often exists in a man of sixty more than a boy of

twenty. Nobody grows old merely by a number of years.

We grow old by deserting our ideals.

Years may wrinkle the skin, but to give up enthusiasm

wrinkles the soul. Worry, fear, self-distrust bows the heart

and turns the spirit back to dust.

Whether sixty or sixteen, there is in every human being's

heart the lure of wonder, the unfailing child-like appetite of

what's next, and the joy of the game of living. In the center

of your heart and my heart there is a wireless station;

so long as it receives messages of beauty, hope, cheer,

courage and power from men and from the infinite,

so long are you young.

When the aerials are down, and your spirit is covered

with snows of cynicism and the ice of pessimism, then you are

grown old, even at twenty, but as long as your aerials are

up, to catch the waves of optimism, there is hope you may

die young at eighty.

Υπάρχουν κάποιοι εκεί έξω που καταλαβαίνουν γιατί το αναφέρω αυτό το καταπληκτικό ποίημα...

(Αν θέλεις πληροφορίες για τον Ullman, δες εδώ τον σύνδεσμο στην Wikipedia )